Namazi i tehexhudit është një namaz nate që falet midis namazit të jacisë dhe agimit. Pejgamberi (s.a.s.) ka thënë: "Kushdo që zgjohet natën, zgjon edhe familjen e tij dhe fal dy rekate namaz, ata shkruhen si nga burrat dhe gratë që e përmendin shumë Allahun." (Ebu Davud, Tefrî‘u ebvâbi’l-vitr, 13 [1451]; Tatavvu‘, 18 [1309]). Në një hadith tjetër thuhet: "Pas namazeve farz, namazi më i virtytshëm është namazi i natës." (Muslim, Sıyâm, 202-203 [1163]), që tregon se namazet vullnetare të natës janë më të virtytshme se ato të ditës. Përveç këtyre inkurajimeve verbale, fakti që Pejgamberi (s.a.s.) përpiqej ta falte rregullisht këtë namaz, tregon se namazi i tehexhudit është sunet për ne (Ibn Abidin, Reddü’l-muhtâr, 2/24-25).
Disa transmetime tregojnë se Pejgamberi (s.a.s.), pas faljes së namazit të jacisë, flinte pa falur namazin e vitrit, zgjohej pas mesnate dhe falte një kohë namaz nate, pastaj falte namazin e vitrit dhe më pas falte namazin e sabahut kur hynte koha e tij (Buhari, el-‘Amelu fi's-salât, 1 [1198]; Muslim, Salâtü’l-müsâfirîn, 182 [763]).
Personi që dëshiron të falë namazin e tehexhudit, mund të bëjë nijetin: “Nijet bëra të fal namazin e tehexhudit për hir të Allahut.” Falja e namazit të tehexhudit rekomandohet të bëhet në numra çift nga dy deri në tetë rekate. Megjithatë, kush dëshiron mund të falë edhe më shumë. Në këtë rast, është më mirë të jepet selam pas çdo dy rekateve, por mund të jepet selam edhe pas katër rekateve (Ibn Abidin, Reddü’l-muhtâr, 2/25-26).
Nëse falen më shumë se dy rekate dhe nuk bëhen veprime që nuk janë në përputhje me namazin, si të folurit, ngrënia ose pirja, nuk është e nevojshme të bëhet përsëri nijeti. Kur falen katër rekate, pas uljes për teshehudd në fund të rekatit të dytë, lexohet “tahiyyat” dhe pastaj “Allahümme salli” dhe “Allahümme barik”. Kur ngrihet për rekatin e tretë, fillohet me leximin e “Sübhâneke”, pastaj lexohet “Eudhu besmele” dhe surja Fatiha./bota-islame.com
