Kur të na zbulohet e vërteta e veprimeve tona në dukje të vogla në botën tjetër, ato do të na bëjnë të themi të habitur: “O Zot, sa bujar je! Ti i ke marrë këto gjëra të vogla, i ke bërë të çelin, lulëzojnë, shndërrohen, bëhen të përjetshme dhe tani po na i ofroni!”
Në këtë artikull do të gjeni:
Një person që mbështet të tjerët me pasurinë e tyre personale – qoftë në formën e lëmoshës apo të mishit të kurbanit – është shkalla minimale e bujarisë për atë që e konsideron veten besimtar.
“Ata (besimtarët) parapëlqejnë [të tjerët] mbi veten e tyre, edhe pse varfëria është fati i tyre.” (el-Hashr 59:9)
Në fillim të kapitullit të dytë të Kuranit, Zoti i Madhëruar deklaron se Ai është pronari i vërtetë i gjërave dhe ne jemi ruajtës të përkohshëm: “Nga ajo që u kemi dhënë ata shpenzojnë…” Domethënë, atë që ne dhurojmë në fakt nuk është gjë tjetër veçse bekime që Ai na ka dhënë. Duke vënë në dukje se “Ai” është Furnizuesi aktual i furnizimit, Ai na kujton se nuk ka nevojë që ne të shqetësohemi për varfërimin. Kjo pikë shprehet më drejtpërdrejt në një ajet tjetër, se Zoti i Plotfuqishëm, i Plotfuqishmi, është Furnizuesi i furnizimit të të gjitha krijesave (ed-Dharijat 51:58).
Në fillim të kapitullit të dytë të Kuranit, Zoti i Madhëruar deklaron se Ai është pronari i vërtetë i gjërave dhe ne jemi ruajtës të përkohshëm: “Nga ajo që u kemi dhënë ata shpenzojnë…” Domethënë, atë që ne dhurojmë. në fakt nuk është gjë tjetër veçse bekime që Ai na ka dhënë. Duke vënë në dukje se “Ai” është Furnizuesi aktual i furnizimit, Ai na kujton se nuk ka nevojë që ne të shqetësohemi për varfërimin. Kjo pikë shprehet më drejtpërdrejt në një ajet tjetër, se Zoti i Madhërishëm, i Plotfuqishmi, është Furnizuesi i rriskut të të gjitha krijesave (ed-Dharijat 51:58).
Një person që mbështet të tjerët me pasurinë e tyre personale – qoftë në formën e lëmoshës apo të mishit të kurbanit – është shkalla minimale e bujarisë për atë që e konsideron veten besimtar.
Sa i përket shkallës maksimale të ndihmës së të tjerëve, le të meditojmë mbi vargun vijues:
“Ata (besimtarët) parapëlqejnë [të tjerët] mbi veten e tyre, edhe pse varfëria është fati i tyre.” (el-Hashr 59:9)
Dikush që vepron me këtë frymë do të ofrojë kohën, njohurinë, mençurinë, pasurinë dhe vizionin e tij – me pak fjalë, çdo dhuratë të Zotit – në shkallën më të lartë dhe do të ndajë atë që ka me të tjerët.
Festa e Sakrificës (Kurban Bajrami) nuk është vetëm një akt adhurimi i vëzhguar individualisht. Është një kohë kur besimtarët pushtojnë zemrat në pjesë të ndryshme të botës duke ndarë bujarisht mishin e sakrificës së tyre me të tjerët.
Profeti fisnik tha se për ata që e respektojnë këtë vepër të mirë, Zoti do t’i bëjë sakrificat e tyre të dhuruara për hir të Tij në kuaj për t’u hipur në Ditën e Gjykimit, kur ata janë më nevojtarët. Pastaj, ndërsa do të mbushen me ndjenja admirimi dhe habie, ata do të përpiqen të vendosin se cilin të hipin.
Profeti fisnik kërkoi nga të gjithë ata që kanë mundësi të ofrojnë kurban dhe dijetarët e shkollës hanefite vendosën se ajo nuk është më pak e nevojshme (vaxhib) sesa sadakaja e zekatit për të pasurit. Ata që kanë mjetet nuk duhet të harrojnë faktin se më të varfërit kanë të drejtë të përfitojnë nga pasuria e tyre.
Dispozitat për botën tjetër
Një ajet tjetër kuranor i inkurajon njerëzit të dhurojnë nga ajo që duan: “Nuk do të mund të arrini kurrë perëndishmërinë dhe virtytin derisa të shpenzoni nga ajo që doni (për Zotin ose për të siguruar furnizim për nevojtarët)” (Al Imran 3 :92). Kështu, këshillohet që kurbani të zgjidhet nga ato të shëndosha, të forta dhe pa të meta fizike, sepse ajo do të bëhet një kalë në rrugën për në Xhenet. Vini re se gjithçka që bëhet këtu do të na shfaqet në Ahiret me pasqyrimin e tyre të vërtetë të kuptimit të tyre. Meqë nuk mund ta dimë se si do të jenë gjërat në botën tjetër, nuk mund ta imagjinojmë me të vërtetë se në çfarë forme do të kthehen tek ne. Ndoshta kafshët tona flijuese do të shfaqen para nesh si një avion, anije, varkë ose një kalë i mirë në jetën tjetër. Nëse e konsiderojmë çështjen në lidhje me pafundësinë e hireve të Zotit dhe vërtetësinë e premtimeve të Tij, mund të themi se ato patjetër do të kthehen tek ne disi.
Sipas një raportimi të nënës sonë Aishja, i Dërguari i Zotit ua shpërndau dy të tretat e kafshës që flijoi tek të varfërit dhe të tretën e mbetur ua la në shtëpi familjes së tij. Ky është kriteri për atë që dëshiron të shpërndajë mishin në përputhje me shembullin e Profetit.
Në fakt, kërkimi i afërsisë me Zotin në të gjitha aktet e adhurimit, thënia “O Zot, e bëra këtë vetëm për hirin Tënd” dhe të kesh integritetin e duhur në ndjenjat e dikujt duhet të jetë baza e veprimeve tona. Kur jepni nga pasuria e dikujt – për të cilën ndihemi shumë të lidhur – është e nevojshme të mbani mend gjëra të tjera që mund të jepni dhe të tregoni bindje ndaj urdhrave hyjnorë. Gjatë festës së sakrificës, ne kujtojmë situatën e profetit Ibrahim dhe të birit të tij, të cilët e kuptuan aq mirë thelbin e adhurimit dhe nënshtrimit ndaj urdhrave hyjnorë, kur u sprovuan me sakrificën më të madhe që mund të ketë në mënyrë të qartë bëni: “Atëherë kur të dy iu nënshtruan vullnetit të Zotit dhe Ibrahimi e kishte shtrirë në anën e ballit të tij” (es-Saffat 37:103).
Nëse një besimtar e fillon adhurimin e kurbanit me një qëllim të tillë që në fillim, atëherë të gjitha veprimet e tyre pasuese do të llogariten si adhurim dhe gjërat e tjera të bëra për hir të kësaj vepre të mirë do t’i kthehen atij personi si shpërblim në Ahiret.
Kur të na zbulohet e vërteta e veprimeve tona në dukje të vogla në botën tjetër, ato do të na bëjnë të themi të habitur: “O Zot, sa bujar je! Ti i ke marrë këto gjëra të vogla, i ke bërë të çelin, lulëzojnë, shndërrohen, bëhen të përjetshme dhe tani po na i ofroni!” Në këtë aspekt, njeriu duhet ta përmbushë adhurimin e sakrificës në këtë botë me një ndjenjë të brendshme të pasurisë dhe kënaqësisë së zemrës. Ajeti i mëposhtëm gjithashtu i referohet këtij fakti: “(Keni parasysh se) tek Zoti nuk arrin as mishi dhe as gjaku i tyre, por prej jush tek Ai arrin vetëm devotshmëria dhe vetëdija për Zotin” (el-Haxh 22:37). Nëse një person e kryen këtë akt adhurimi duke e parë atë si një lidhje me Zotin e Plotfuqishëm dhe një mundësi për t’u shpërblyer prej Tij, atëherë ai person inshallah do të takohet me pasuri dhe surpriza shumë të ndryshme në botën tjetër. / Zell.al
