Dikur, hoxhallarët përfaqësonin një simbol të devotshmërisë, urtësisë dhe përkushtimit shpirtëror në shoqërinë tonë. Figura e tyre ishte e shenjtëruar nga besimi dhe respekti i popullit, i cili i shihte ata si udhërrëfyes jo vetëm për çështjet fetare, por edhe për ato morale e shoqërore. Por sot, duket sikur kjo shenjtëri ka humbur shkëlqimin e saj.
Shkaku i këtij fenomeni mund të jetë i shumëfishtë. Në një botë gjithnjë e më materialiste, figura e hoxhallarëve nuk shihet më si e paprekshme. Disa individë veshur me petkun e këtij roli kanë bërë kompromise me parimet e fesë për arsye të ndryshme, si politika, përfitimi personal ose mungesa e përkushtimit të plotë ndaj rolit të tyre. Këto raste, ndonëse të izoluara, kanë ndikuar që figura e hoxhallarëve të perceptohet ndryshe nga ajo që ishte dikur.
Një tjetër faktor është rritja e skepticizmit në shoqëri, e cila shpesh ndikon në përballjen e ashpër të hoxhallarëve me sfida që nuk janë hasur më parë. Në një kohë kur interneti ofron një mori mendimesh dhe interpretimesh të ndryshme, autoriteti i tyre sfidohet. Njerëzit kërkojnë argumente më të thelluara dhe përgjigje të qëndrueshme, duke i bërë hoxhallarët të ndihen të detyruar të përshtatin metodat e tyre të komunikimit dhe shërbimit.
Megjithatë, humbja e shenjtërisë nuk duhet të jetë një proces i pakthyeshëm. Rikthimi i saj kërkon përkushtim dhe integritet të plotë nga vetë hoxhallarët, por edhe mbështetje nga komuniteti. Roli i tyre si burim i paqes shpirtërore dhe shembull i vlerave islame mund të rindërtohet nëse ata angazhohen seriozisht në edukimin e vetes dhe të të tjerëve, duke qëndruar besnikë ndaj mesazhit të pastër të fesë.
Shenjtëria e rolit të hoxhallarëve është një thesar që nuk mund të zbehet nga gabimet e pakicës apo nga zhvillimet e kohës. Për aq kohë sa ata vazhdojnë të mbeten shërbëtorë të së vërtetës dhe drejtësisë, respekti dhe përkushtimi i shoqërisë do të vijojë të rikthehet. E ardhmja e tyre është në duart e përpjekjeve të tyre dhe të gjithë atyre që e vlerësojnë misionin e tyre të shenjtë.
